ayhan altay
SON DERS
Şimdi Karadeniz’in doyumsuz hazan zamanı. Pastel renklere bürünmüş ormanlarında, kızıl sarı yapraklar üzerinde yürümenin hazzını anımsıyorum da orada olamamanın hüznü kaplıyor beni.
Büyük olasılıkla siz bu yazıyı okuduğunuzda ben İstanbul’a dönmüş olacağım. İki haftalık bir İstanbul’dan sonra Sinop’tayım.
Bu kez Sinop’ta olan yalnızca ben olmayacağım. Birçoğu Karadeniz’in kıyı kesimini hiç görmemiş onlarca arkadaşım da Sinop’ta olacak. İlkini geçtiğimiz yıl otuz sekiz yıllık ayrılıktan sonra Çorum’da yaptığımız buluşmanın bu yıl ki yeri Sinop.
Sahi, siz hiç yaklaşık kırk yıl görmediğiniz arkadaşlarınızla bir araya geldiniz mi? Üstelik yıllarca aynı kazandan yemek yemiş, aynı yatakhanelerde yatmış, dertlerinizi, sevinçlerinizi ilk aşklarınızın acılarını paylaşmış olduğunuz arkadaşlarınızla bir araya geldiğinizi bir düşleyin…
Yirmi yaşın altında bıraktığımız arkadaşlarınızın artık tümünün saçları aklaşmış. Büyük çoğunluğu çoktan dede olmuş ama yüreklerindeki o dost sıcaklığı hiç eksilmemiş. Yüzlerindeki kırışık çizgiler, dizlerindeki kireçlenmiş kemikler ve gözlerindeki okuma gözlüklerine bakmayın siz. Onlar hala on dokuz yaşın kavak yellerini taşıyorlar yüreklerinde.
Bir de biz yaşı altmışlara varmışları yaratan öğretmenlerimiz bizle birlikte olacaklar Sinop’ta. Her biri bir koca çınar, her biri bir görev anıtı olan öğretmenlerimiz.
Örneğin Yusuf Güneş öğretmenimiz. O, Çorum İlköğretmen Okulu’nun en bilinen eğitim şefi. Harçlık isteyen öğrencileri yüzünden aybaşını ancak borçla getiren adam.
Osman ve Huriye Uludağ öğretmenlerim. Özellikle benim için belki de diğer arkadaşlarımdan daha önde gelen unutulmazlarım.
Bize toplumu, toplumculukla birlikte sevdiren Sadık Demir Öğretmenim.
Okulda tek telefon kendi odasında olan ve öğrencilerinden biri telefona çağrıldığında rahat konuşsun diye odasından çıkarak bize canlı yaşam dersi veren Hasan Bozalp müdürümüz.
Arkadaşlarımız arasından Ahmet Nergiz, İbrahim Çiftçioğlu gibi günümüzün tanınmış ressamlarını yetiştiren Veli Sapaz öğretmenimiz.
Sevgi dolu yüreğiyle unutulmaz Fizikçimiz Filiz Gül.
Bize emeği geçenlerden bir başka okul müdürümüz Süleyman Altunbulak.
* * *
Biz, yaşamının sonbaharındakiler olmayacağız bu buluşmada. Sonun başında bile olsak, biliyoruz ki yapabileceğimiz çok şey var daha.
Her birimizin yüzlerce, binlerce öğrencisi var yurdumuzun dört bir yanında.
Çeşitli nedenlerle öğretmenlik yapmamış olanlarımızın başka başka alanlarda olsalar da bizimle olan yürekleri var sevgiyle ve dostlukla sımsıcak.
Bir de yitirdiğimiz arkadaşlarımızın anıları bizlerle olacak Sinop’ta.* * *
Yurdumun dört bir yanından, başka başka illerden, soylardan, dillerden, inançlardan ve siyasal görüşlerden olan insanların sevgi yumağı oluşturmasına tanık olacak Sinop.
Umarım tüm ülkeyi tek renge boyamak uğruna acılar içinde bırakan aymaz siyasetçilere bir örnek olur.