ayhan altay
SİNOP’TAN SEVGİLERLE
Livaneli’nin söylediği “zemheride deniz düşü / kuranlara selam olsun” şarkısının sözleri mi yanılttı beni, Karadeniz’e olan düşkünlüğüm mü bilmiyorum ama kış yarısında attım kendimi Karadeniz’in ortasına.Denizde balıkçı teknelerinin tak takları.
Barınağın mendireğinde martının şarkısı.
Suda yanarak batan bir güneşin feryadı.
İçinde yaralı bir özlemin esrikliği.
Yavaşça fısıldıyor umudu.Ben Karadeniz’in hazanlarına düşkünümdür. Yine de kışın bu günlerinde burada, Sinop’un ünlü yalı kahvesinde dostlarla olmak güzel. Ülkenin bu bunalımlı ve bıktırıcı kavgasından uzak kalmak düş olsa da, doğa yumuşatıyor duyguları.
Doğa, değişmez yasası olan “değişim” içerisinde.
Yaprak döküp, kuru bir görünüme bürünmüş olan ağaçlarda, gelecek yılın sürgün tomurcuklarını dikkatli bakan herkes görebiliyor.Değişmezlik koskoca bir yalan. Zamanın yıpratamayacağı hiçbir şey yok.
Mutlak doğruluk ancak bir düş.
Var olan gidecek kural bu.
Gelen ise yepyeni bir olgudur artık.Veeee, gidene güle güle diyen sokaklarda yazılıyor artık tarihin şiiri.
Boşunadır direnmek şiire, boşunadır, nafiledir.
İşte böyle bir yangın yerine dönüşür
Kor alev gibi düştü mü düşlere devrim
Dalgaların şiiri olur mu?
Ya, devrimin şiiri?
Her devrimin şiirleri vardır.
Şimdi sıra şiirin devrim yapmasında.
