ayhan altay

HAYDİ KOLAY GELSİN

Seçimlere dört gün var.
Sokaklarda görüntü ve ses kirliliği. Meydanlarda kelle hesabı.
Benim kalabalığım, senin kalabalığından fazla tartışması, küçük çocukların “benim babam senin babanı döver” iddialaşması kadar saçma.

Adı üzerinde “kalabalık”. Neyi alkışladığının, neyi yuhaladığının ayrımında bile olmayan insan sürüsü. (Aşağılamak için yazmadım. Tepkilerin bilinçle değil, o anın heyecanıyla verildiği belirtmek için yazdım.)

Karanlıktan korkan çocuğun bağıra bağıra türkü söylemesini anımsatan parti başkanları. –Sahi, onların korkuları daha mı büyük? En çok bağıran, en fazla korkan mı?-

“Taşların bağlanıp, köpeklerin boş bırakıldığı köy” gibi eşitsiz bir seçimin demokratik bir sonuç vermesini bekleyen mi var? –Bunu da kim düşünüyor ki?-

Pazartesi sabahı neye uyanacağımız belli değil mi?
Ülkenin yarısından çoğunca meşru görülmeyen bir iktidar ve;
Yolunu çizememiş bir ana muhalefet.
Kaosun her gün derinleştiği bir ülke.

* * *

Karamsarlığın da sonu var.
Güneş yine doğar, karanlıklar aydınlanır, yeter ki diri tutun yeşeren umutlarınızı.