ayhan altay

HARAMİLERİN KORKUSU

Dün 6 Mayıs’tı. 6 Mayıs bazılarına hıdrellezi anımsatır ama bana değil. 6 Mayıs yeniden idam cezalarının alçak sesle de olsa dillendirilmeye başladığı günlerde daha da önem taşıyor.

6 Mayıs 1972. Bugün yalnızca ülkenin üç fidanını darağacında yok ettiğimizi sandığımız günün yıldönümü değil, ülkeyi bugünkü yolsuzluk ve rüşvet batağına götüren, karanlıklar prenslerinin egemenliğine yol açan bir sürecin simgesel başlangıç günü.

12 Mart 1971. Taşların bağlanıp, itlerin ortalığa salındığı sürecin asker tarafından pekiştirildiği dönemin başlatıldığı tarihtir. Ülkeme deli gömleğinin zorla giydirilmeye çalışıldığı sürecin başlangıcıdır. Bu sürecin yöntemleri ve akıl almaz işkencelerle beslenen yöntemleri yetmediğinde 12 Eylül 1980 darbesi getirilmiştir.

12 Eylül ve 12 Mart darbeleri, öylesine bir tepki geliştirmiştir ki; günümüzde hükümet bile 17 Aralık’ta ortalığa dökülen kirliliğe karşı kendini savunmak için “darbe” sözcüğüne sığınmaktadır.
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan. 6 Mayıs 1972’de darağacında yaşamlarını sonlandırıldığı sanılan üç fidan. Ülkemde haramilerin egemenliği için idam edilenler, günümüzde tüm itibarlarıyla halkın vicdanında yaşamaktalar. Onlara idam edenler ve ettirenler ise tarihe çoktan işbirlikçi hain olarak geçtiler.

*       *          *

12 Mart ve 12 Eylül dönemlerinde ülkemin geleceğine damga vuracak, halkın daha iyi yaşam koşullarında yaşamasını sağlayacak, çoğu gözbebeğimiz olan üniversitelerin en parlak öğrencileri olan kadrolar yok edildi.

Aynı süreçte, ABD’nin “yeşil kuşak” projesi uyarınca beslenip büyütülerek karşıt görüşmüş gibi eğitilen kadroları, bugün dikensiz gül bahçesine döndürüldüğü sanılan ülkemizi yönetiyorlar. Her ne kadar kendilerini besleyip büyütenlere karşıtmış duruma gelmiş gibi görünseler de özünde aynı düzenin yılmaz savunucuları durumları sürüyor. Vahşi kapitalizmin, sınırsız soygun ve sömürüsünün tüm gereklerini yasalaştırıyor, uyguluyorlar.

*       *          *
Umutsuz muyum? Asla. Biliyorum ki tarihin çarkını geriye döndürmenin olanağı yoktur. Biliyorum ki, gelecek asla haramilerin olmayacaktır. Biliyorum ki, insanlığın tarihsel gelişimi hep ileriye doğru yol alır.

Yalnızca bu soyut kavramlar yüzünden değil umudumun yeşil olması. Birinci yıldönümüne yaklaştığımız GEZİ SÜRECİ ve tüm baskılara, korkutmalara karşı geçen haftaki 1 Mayıs direnidir umudumu yeşil tutan.

Bu süreçlerde Denizleri yine sokaklarda gördüm. Mücadele yöntemleri farklıydı ama gözlerinin ve zekâlarının ışıltısında parlayan güzellikleri aynıydı.

“Fidanları kırarsak, ortalık dikenlere kalır” diye düşünenler, o fidanları üreten tohumların bu topraklarda taaa 1400’lü yıllarda, Şeyh Bedrettin dönemlerinde bile yeşerdiğini bilmezler.

Yarınımız haramilerin olmayacaktır. Yarını kuracak gençler; Bedrettin ayaklanmasından, Gezilerden, Bir Mayıslardan gelmektedir.