ayhan altay

RÜZGÂRGÜLÜ BİSİKLETİ



             Cumhuriyet Alanı'ından Gündoğdu girişine bir bisiklet süzülüyor. Renk renk kurdelelerle süslenmiş didonunda bir Rüzgârgülü dönüyor. Bu bir "Rüzgârgülü Bisikleti."

             O gün Nükleer Santral yapılmaması için eylemdeyiz. Duyarlı bir avuç kişi. Cumhuriyeti korumak için alanlara inen milyonlar yok ama o milyonların yapamadığını yapan bir "Rüzgârgülü Bisikleti" var.

             Ne konuşmalar, ne de taşınan pankartlar anlatamıyor o "Rüzgârgülü Bisikleti"nin anlattığını. Tek başına koskocaman bir eylem "Rüzgârgülü Bisikleti". Haykırıyor. "İşte" diyor. "Benim gülümü döndüren enerjidir aradığınız. Ödünç aldığımız dünyayı, borçlu olduğumuz çocuklarımıza devretmek için.."

             "Rüzgârgülü Bisikleti"nin üzerinde tanıdım onu. Dal gibiydi. Kirli havamızı temizleyen yeşil bir çınar dalı gibiydi. Milyonlardı tek başına.

             Genellikle çevre ve barış eylemlerinde hep gördüm o "Rüzgârgülü Bisikleti"ni..

             Sonra, daha yakından tanıma olanağına kavuştum Dumansızlar'da. Gülen gözlerini gördüğümde hep daha yakın olmayı istedim. Çok da beceremem yeni dostlukları nedense. Bundan olsa gerek, istediğim kadar yakın olamadım fiziksel anlamıyla. Ama, o şiirleriyle geliverirdi yanıma kendisi bilmeden. Oysa, daha "Rüzgârgülü Bisikleti"yle geldiği gün ısıtmıştı yüreğimi.

             Yazın etkinliklerinde görüşür, Kordonboyu'nda karşılaştığımızda kucaklaşır olmuştuk. Baş başa oturup dertleşemedik hiç. Yaradır. Ama o da, ben de bilirdik yakınlığımızı. Hani sevgililer bilir ya sevildiğini...

             Ben onu, Rüzgârgülü Bisikletli adam olarak tanıdım. Adını Ramiz olarak bildim. İnanır mısınız, yitirdikten sonra öğrendim gerçek adının Ramazan Çelikli olduğunu.

             Bir gün; Dumansızlar üzerinden -sanırım sevgili Bekir Yurdakul'dandı- Ramazan Çelikli arkadaşımızı yitirdiğimizi bildiren bir ileti almıştım. Tanımadığım biri ve Dumansızların bağlantılısı değil düşüncesiyle iletiyi sildim.
Daha sonra gelen iletileri görünce anladım aymazlığımı. Yiten, uçup giden; yalnızca dumansızların değil, şiirin İzmir'de en renkli kişisi bizim şiir militanımız, "sokak şairi"mizmiş.

             Keşke düş olsa dedim. Keşke şaka olsa dedim... Çünkü Ramiz'siz şiir etkinlikleri de, çevre ve barış eylemleri de çok renksiz olacak.

             Sevgili Ramiz,
             Belki Rüzgârgülü bisikletli olamayacağım ama katıldığım ilk çevre eyleminde kurdelelerle süslenmiş bir rüzgâr fırıldağında taşıyacağım adını alana. Sözüm olsun.

            AYHAN ALTAY

RAMAZAN ÇELİKLİĞİ

Ramazan yokluğun acı
Issız kaldı şiirin sokakları.
Gündoğdu meydanı
Issız kaldı.
Bir kelebek kadar hafiftin
Demek uçup gittin
Uzaklara
İnanamadım.
Acılıyız
Yağmur sen çok yaşa
Güzelim.
Bağrımıza basmıştık seni
Hepimizin yüreğinde
Yaşadığını bil
Emi.

            Mehmet Rayman

RAMİZ RENGİ

                          Ramazan Çelikli için

Çimlere basmayınız lütfen!

Onlar
yıldız duraklarıdır en azından
bu düş kıtlığında
yoksul sözcüklerle sevişen

Canı burnunda bir izmaritten bile
çok şey var öğrenecek
zehir zemberek...

Siz siz olun
ağzı şarap kokan akşamların kederdebisini ölçmeden
acı sözler sürmeyin diline

Hele hele
şiiriyle süpürmeyin çeri çöpü
Kayıtdışı fotoğraflarına hayatın
son pişmanlıkla dönüp bakmayı
ertelemeyin sakın

KAÇ KİŞİ KALDIK Kİ ŞUNUN ŞURASINDA
KÖŞESİ ÇENTİĞİ BELLİ
KUŞ SAYIMINDAN ÇİÇEK SAYIMINA
BİSİKLET HIZIYLA YETİŞEN
KANDİLİ AFİLİ...

-Yoksul bir klarnetle yatarken koyun koyuna
Ramiz rengini düşürmüş Kordonboyu paletinden-

Kelebek kanatlı ölüm haberi
asla yanıltmasın kimseyi

Aşk da ayrıntıydı siz de
şiir de
Hatta kocaman HİÇ!..

Şizofren bir bulut kapınızı çaldığında
Yağmur’uyla tanıştırmak için çoraklığınızı
sorgusuz sualsiz çekip gittiniz...

Gayrı kıyılsın içiniz dışınız
Çanlarınızla zilleriniz
düğümlensin birbirine

Bu yüzden öldüğüyle kalmıştır Ramiz
Henüz kullanılmamış bir üstüpü ciddiyetiyle
kirlerinizden azade terrrrtemizzzzz

Nahif bir destancıdan daha ne beklerdiniz?

!neftül zınıyamsab erelmiÇ

AHMET GÜNBAŞ